Relikwieën focus: botten van de heiligen combineren geloof en geschiedenis

Relikwieën focus: botten van de heiligen combineren geloof en geschiedenis

St. Georg, Deutschland - Relikwieën, die vaak kleine stukjes van het lichaam van een heilige, spelen een centrale rol in de katholieke kerk. Vandaag behandelen we de betekenis en omgaan met deze fascinerende objecten, die voor veel gelovigen een brug naar de heiligen vertegenwoordigen. Martin Colberg, archivaris van het aartsbisdom van Hamburg, legt gedetailleerd uit dat relikwieën vaak uit botten bestaan ​​omdat ze lang worden bewaard. Dus pakte hij onlangs een klein bot van de heilige Ansgar, die in de 9e eeuw leefde en het christendom naar Hamburg bracht, voor het relikwie in de mariendom in St. Georg. Volgens ndr zijn de canoningen die nodig zijn om iemand te eisen als een saint, vaak lang en een saint.

Maar hoe komen deze relikwieën tot stand? Soms worden speciale botzagen gebruikt om kleine stukjes heilige botten af ​​te zagen. Deze stukken vinden hun plaats vaak in altaren om de nabijheid van martelaren te symboliseren. Een naar behoren voorbeeld hiervan zijn de begrafenissen van de heilige probus en St. Jokundus in Hamburg-Rahlstedt, gedocumenteerd in een wijdingsboek.

belangrijke vereisten van het Vaticaan

Het Vaticaan heeft nu een nieuwe instructie gepubliceerd voor het omgaan met relikwieën, die specifiek op bisschoppen is gericht. Deze instructie, die bekend staat onder de titel "The Relics in the Church: Authenticity and Storage", bestaat uit tien pagina's en is bedoeld om de authenticiteit van relieken te waarborgen en om ze dienovereenkomstig te reguleren hoe bisschoppen deze objecten moeten verwerken. Een vergunning van de kerkkant is essentieel voordat de ledematen van de overledene die zalig of heilig kan worden verwijderd. Volgens katholisch.de blijft strikt verboden.

Een onderscheid wordt ook gemaakt tussen primaire en secundaire relikwieën. Primaire overblijfselen zijn lijken, lichaamsdelen of zelfs as van gezegende of heiligen, terwijl secundaire relikwieën kleinere lichaamsdelen of objecten zijn die in contact kwamen met hun botten. In het geval van secundaire relikwieën is het belangrijk dat dit met waardigheid en ontzag wordt behandeld om bijgeloof te voorkomen.

De houding van de gelovigen

Relikwieën zijn van bijzonder belang voor katholieken omdat ze een persoonlijke band met de heiligen tot stand brengen. Veel gelovigen voelen zich op hun gemak in de aanwezigheid van deze objecten, die ze doen denken aan de martelaren en heiligen. Voor niet-katholieken kan het onderwerp relikwieën echter vaak vreemd lijken. Het kan dus gebeuren dat de neutrale kijk op een overblijfsel onbegrijpelijk is, terwijl het een diepere betekenis heeft voor gelovigen.

De discussie over overblijfselen is het verkrijgen van nieuwe explosiviteit, omdat veel kerken werden herbouwd na de Tweede Wereldoorlog en de gemeenschappen zijn verminderd. Relikwieën van de definitieve kerk van St. Maximiliaanse Kolbe vinden nu hun plaats in St. Maria in Harburg, terwijl in de kerk van St. Petrus in Finkenwerder het overblijfsel van St. Theresia van Lisieux zichtbaar werd gemaakt in een heiligdom voor de gelovigen.

Een ander opwindend punt is de zaligheid van een aartsbisschop op 17 mei, die in 1942 door het Sovjetleger werd vermoord. De uitdaging is dat er tot nu toe geen menselijke overblijfselen zijn gevonden, wat betekent dat er geen relikwieën beschikbaar zijn.

Het debat over relikwieën blijft levend en weerspiegelt de complexe relatie tussen geschiedenis, geloof en moderne kerkrichtlijnen. Het is verbazingwekkend hoe traditie en de huidige kerkelijke praktijk elkaar verweven en hoe relikwien een fascinerend onderwerp blijven vertegenwoordigen onder bezoekers van mensen thuis.