Νέα οδηγία: Η έγκαιρη ανίχνευση αυτοάνοσων ηπατικών παθήσεων είναι πλέον κρίσιμη!

Νέα οδηγία: Η έγκαιρη ανίχνευση αυτοάνοσων ηπατικών παθήσεων είναι πλέον κρίσιμη!

Η Γερμανική Εταιρεία Γαστρεντερολογίας, Πεπτικών και Μεταβολικών Νόσων (DGVS) παρουσίασε μια πρωτοποριακή νέα κατευθυντήρια γραμμή S3. Με τον τίτλο «Σπάνιες ασθένειες του ήπατος (LeiSe LebEr) – αυτοάνοσες ηπατικές ασθένειες από την παιδιατρική έως την ενηλικίωση», η κατευθυντήρια γραμμή στοχεύει στη βελτίωση της διάγνωσης και της θεραπείας αυτών των ασθενειών που προηγουμένως συχνά παραμελούνταν. Όπως αυτό Ιατρικό Περιοδικό αναφέρθηκαν, τα αυτοάνοσα ηπατικά νοσήματα είναι τα πιο κοινά μεταξύ των σπάνιων ηπατικών παθήσεων και η έγκαιρη ανίχνευσή τους είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία της θεραπείας.

Η κατευθυντήρια γραμμή επικεντρώνεται σε τρία συγκεκριμένα αυτοάνοσα νοσήματα: αυτοάνοση ηπατίτιδα (AIH), πρωτοπαθή χολαγγειίτιδα των χοληφόρων (PBC) και πρωτοπαθή σκληρυντική χολαγγειίτιδα (PSC). Η ΑΙΗ είναι μια ασθένεια στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα ηπατικά κύτταρα, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή φλεγμονή και επακόλουθα προβλήματα όπως οξεία ηπατική ανεπάρκεια ή κίρρωση.

Προκλήσεις στη διάγνωση

Η διάγνωση αυτών των ασθενειών είναι γνωστό ότι αποτελεί πρόκληση. Η διάγνωση της ΑΙΗ συχνά απαιτεί βιοψία ήπατος, ενώ σε PBC ειδικά τεστ αντισωμάτων και αυξημένοι δείκτες χολόστασης συμβάλλουν στη διάγνωση. Η τυπική θεραπεία για PBC είναι το ουρσοδεοξυχολικό οξύ (UDCA). Το PSC, από την άλλη πλευρά, παρουσιάζει στους γιατρούς πρόσθετες προκλήσεις, επειδή δεν υπάρχει επί του παρόντος φαρμακευτική θεραπεία που να βελτιώνει την πρόγνωση. Συνεπώς, οι ασθενείς με PSC θα πρέπει να παρουσιάζονται έγκαιρα στα μεταμοσχευτικά κέντρα.

Για τις γυναίκες που επηρεάζονται, η εγκυμοσύνη είναι μια άλλη πτυχή που εξετάζεται σε αυτή τη νέα οδηγία. Κατ' αρχήν, οι εγκυμοσύνες δεν αντενδείκνυνται, αλλά οι ανοσοκατασταλτικές θεραπείες πρέπει να προσαρμόζονται προσεκτικά για την αποφυγή επιπλοκών.

Απαιτείται διεπιστημονική συνεργασία

Με αυτήν την κατευθυντήρια γραμμή, το DGVS τονίζει την ανάγκη για διεπιστημονική συνεργασία, ιδιαίτερα μεταξύ γαστρεντερολόγων και παιδιάτρων. Στόχος είναι η βελτιστοποίηση της φροντίδας των ασθενών και η αποφυγή σοβαρών επιπλοκών όπως η ηπατική ανεπάρκεια και ο καρκίνος του ήπατος. Ένα καλό παράδειγμα αυτού είναι οι ειδικές ενδείξεις που μπορεί να υπάρχουν για μεταμόσχευση ήπατος σε αυτοάνοσα νοσήματα του ήπατος. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η υποκείμενη νόσος μπορεί να υποτροπιάσει ακόμη και μετά από μεταμόσχευση.

Αυτός ο οδηγός θα μπορούσε να είναι ζωτικής σημασίας για να φέρει επανάσταση στη θεραπεία αυτών των ασθενειών. Οι ενδιαφερόμενοι αναγνώστες μπορούν να βρουν περισσότερες λεπτομέρειες και πληροφορίες στον ιστότοπο του DGVS dgvs.de.

Σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, μια μελέτη στο περιοδικό Z Gastroenterologie υπογραμμίζει τη σημασία των κατευθυντήριων γραμμών που αναφέρονται και επισημαίνει τη σημασία τους για την πρακτική και την έρευνα στη γαστρεντερολογία γενικότερα. Η ομάδα των συγγραφέων εργάστηκε υπό την ηγεσία του DGVS και δείχνει πόσο σημαντική είναι μια δομημένη προσέγγιση στη διάγνωση και τη θεραπεία σπάνιων ασθενειών ( PubMed ).